Lokomotywa Stoi na stacji lokomotywa, Ciężka, ogromna i pot z niej spływa - Tłusta oliwa. Stoi i sapie, dyszy i dmucha, Żar z rozgrzanego jej brzucha bucha: Buch - jak gorąco! Uch - jak gorąco! Puff - jak gorąco! Uff - jak gorąco! Już ledwo sapie, już ledwo zipie, A jeszcze palacz węgiel w nią sypie. Andrzej Stockinger - Lokomotywa - tekst piosenki, tłumaczenie piosenki i teledysk. Zobacz słowa utworu Lokomotywa wraz z teledyskiem i tłumaczeniem. Lokomotywa – Julian Tuwim. Stoi na stacji lokomotywa Ciężka, ogromna i pot z niej spływa – Tłusta oliwa. Stoi i sapie, dyszy i dmucha, Żar z rozgrzanego jej brzucha bucha: Buch – jak gorąco! Uch – jak gorąco! Puff – jak gorąco! Uff – jak gorąco! Już ledwo sapie, już ledwo zipie, A jeszcze palacz węgiel w nią sypie. Jednak dopiero w latach 60. XIX wieku pojawiła się w Ffestiniog lokomotywa parowa. Wcześniej wagony sterowane były siłą grawitacji przez odważnych ludzi, którzy dzięki umiejętnemu operowaniu hamulcami utrzymywali na torach toczący się po zboczu skład. Cała trasa ma długość prawie 22 km. Stacja początkowa to Porthmadog’s Harbour. Stoi na stacji lokomotywa – Ciuchcia vel lokomotywa parowa, bo nie wiem, czy słowo “CIUCHCIA” jest jeszcze używane… Nie dam głowy, czy to słowo nie wypadło już przypadkiem z obiegu, bo stare, poczciwe “CIUCHCIE” zniknęły już dawno z kolejowych peronów. Lokomotywa. Stoi na stacji lokomotywa, Ciężka, ogromna i pot z niej spływa: Tłusta oliwa. Stoi i sapie, dyszy i dmucha, Żar z rozgrzanego jej brzucha bucha: Uch - jak gorąco! Puff - jak gorąco! Uff - jak gorąco! Wagony do niej podoczepiali Wielkie i ciężkie, z żelaza, stali, I pełno ludzi w każdym wagonie, A w jednym krowy, a w Tekturowa książeczka rozkładana, w kształcie harmonijki. Książeczka zawiera pełen tekst arcydzieła poezji dla dzieci z dynamicznym opisem stojącej lokomotywy i ruszającego, a następnie pędzącego pociągu. Poeta odtworzył po mistrzowsku elementy ruchu i wrażenia dźwiękowe. Wykorzystano ilustracje Jana Marcina Szancera. Lokomotywa Stoi na stacji lokomotywa, Ciężka, ogromna i pot z niej spływa — Tłusta oliwa. Stoi i sapie, dyszy i dmucha, Żar z rozgrzanego jej brzucha bucha: Buch — jak gorąco! Uch — jak gorąco! Puff — jak gorąco! Uff — jak gorąco! Już ledwo sapie, już ledwo zipie, A jeszcze palacz węgiel w nią sypie. Wagony do niej Find Lilu – Lokomotywa lyrics and search for Lilu. Listen online and get new recommendations, only at Last.fm Julian Tuwim. Julian Tuwim (September 13, 1894 – December 27, 1953), known also under the pseudonym "Oldlen" when writing song lyrics, was a Polish poet of Jewish descent, born in Łódź, Congress Poland (then, part of the Russian Empire). He was educated in Łódź and in Warsaw where he studied law and philosophy at the Warsaw University. JiJy. Stoi na stacji lokomotywa, Ciężka, ogromna i pot z niej spływa – Tłusta oliwa. Stoi i sapie, dyszy i dmucha, Żar z rozgrzanego jej brzucha bucha: Buch – jak gorąco! Uch – jak gorąco! Puff – jak gorąco! Uff – jak gorąco! Już ledwo sapie, już ledwo zipie, A jeszcze palacz węgiel w nią sypie. Wagony do niej podoczepiali Wielkie i ciężkie, z żelaza, stali, I pełno ludzi w każdym wagonie, A w jednym krowy, a w drugim konie, A w trzecim siedzą same grubasy, Siedzą i jedzą tłuste kiełbasy. A czwarty wagon pełen bananów, A w piątym stoi sześć fortepianów, W szóstym armata, o! jaka wielka! Pod każdym kołem żelazna belka! W siódmym dębowe stoły i szafy, W ósmym słoń, niedźwiedź i dwie żyrafy, W dziewiątym – same tuczone świnie, W dziesiątym – kufry, paki i skrzynie, A tych wagonów jest ze czterdzieści, Sam nie wiem, co się w nich jeszcze choćby przyszło tysiąc atletów I każdy zjadłby tysiąc kotletów, I każdy nie wiem jak się natężał, To nie udźwigną – taki to ciężar!Nagle – gwizd! Nagle – świst! Para – buch! Koła – w ruch! Najpierw powoli jak żółw ociężale Ruszyła maszyna po szynach ospale. Szarpnęła wagony i ciągnie z mozołem, I kręci się, kręci się koło za kołem, I biegu przyspiesza, i gna coraz prędzej, I dudni, i stuka, łomoce i pędzi. A dokąd? A dokąd? A dokąd? Na wprost! Po torze, po torze, po torze, przez most, Przez góry, przez tunel, przez pola, przez las I spieszy się, spieszy, by zdążyć na czas, Do taktu turkoce i puka, i stuka to: Tak to to, tak to to, tak to to, tak to to, Gładko tak, lekko tak toczy się w dal, Jak gdyby to była piłeczka, nie stal, Nie ciężka maszyna zziajana, zdyszana, Lecz fraszka, igraszka, zabawka blaszana. A skądże to, jakże to, czemu tak gna? A co to to, co to to, kto to tak pcha? Że pędzi, że wali, że bucha, buch-buch? To para gorąca wprawiła to w ruch, To para, co z kotła rurami do tłoków, A tłoki kołami ruszają z dwóch boków I gnają, i pchają, i pociąg się toczy, Bo para te tłoki wciąż tłoczy i tłoczy,, I koła turkocą, i puka, i stuka to: Tak to to, tak to to, tak to to, tak to to!… Lokomotywa z bajki Podmiot liryczny wiersza niczym reporter przekazuje obraz ze stacji kolejowej. Stoi oto na niej lokomotywa z doczepionymi wagonami. Zafascynowany tym widokiem poeta biegnie wzdłuż wagonów, aby na bieżąco przekazać, jak wielki i różnorodny skład ludzi, zwierząt i przedmiotów ma przed sobą. Wszystko niczym arka biblijnego Noego rusza z miejsca i podmiot nie jest w stanie dotrzeć do każdego przedziału, wagonu, aby dokładnie odnotować ich zawartość. Powiada w końcu, iż wagonów jest ze czterdzieści – to jak na czasy powstania dzieła: międzywojnie – ilość ogromna. Podobnie lokomotywa jawi się jako osiągnięcie cywilizacji i wynik postępu technicznego. Człowiek może i powinien być dumny z tego widoku. Odtwarzając przebieg zdarzeń, widzimy: lokomotywa stoi na stacji; sapie i dyszy, gdyż zaraz będzie ruszała; żar bucha z pieca pod zbiornikiem wodnym, para z niego wprawi w ruch metalowe koła; robi się coraz bardziej gorąco; doczepiono do niej wagony; w jednym są krowy; w innym konie; w trzecim grubasy; w czwartym pełno bananów; w piątym sześć fortepianów; w szóstym armata; w siódmym dębowe stoły i szafy; w ósmym słoń, niedźwiedzie i dwie żyrafy; w dziewiątym tuczone świnie; w dziesiątym kufry i skrzynie; wagonów jest z czterdzieści; tysiąc atletów nie byłoby w stanie podnieść całego ciężaru pociągu; lokomotywa rusza i rozpędza się; na początku jak żółw, ale w końcu pędzi; bucha z niej ogień i para, jest zziajana i zdyszana, ale pędzi w nieznane. To nie jest przypadek, że ci wszyscy ludzie, zwierzęta i przedmioty są najcięższe z możliwych. Ich wyliczenia jest częścią wyolbrzymienia, elementem peanu na cześć możliwości lokomotywy, która wiezie niczym blaszana zabawka cały świat naprzód. Dla niej takie wielotonowe ładunki to fraszka. Człowiek, który ją skonstruował, czasy, jakie ona zapowiada, z pewnością będą wielkie, jak ciężar przez nią wieziony. Fascynacja pracą tej maszyny i jej możliwościami jest sensem całego wiersza, główną ideą interpretacyjną i celem powstania dzieła. Opublikowano: 22 października, 2019 o 6:51 am / przez / komentarze (0) W czwartek, 17 października 2019r., uczniowie Szkoły Podstawowej w Stadłach zwiedzili firmę Newag SA, której pojazdy szynowe podbijają Europę. Przed wycieczką po zakładzie, każdy uczeń dostał kask ochronny, kamizelkę odblaskową oraz odbyło się krótkie szkolenie BHP dotyczące bezpiecznego poruszania się po terenie zakładu. Uczniowie obejrzeli również prezentację dotyczącą historii firmy oraz zostali zapoznani z jej działalnością. Kolejnym etapem wycieczki było zwiedzanie hal produkcyjnych. Uczestnicy poznali proces budowy największych i najbardziej nowoczesnych składów kolejowych w naszym kraju. Zwiedzający byli pod wielkim wrażeniem, że tak nowoczesna firma produkująca takie piękne pociągi znajduje się w Nowym Sączu. Dodatkową atrakcją była możliwość wejścia do nowych pociągów oraz zwiedzanie zautomatyzowanych kabin maszynistów. Na koniec zostały wykonane pamiątkowe zdjęcia a uczestnicy otrzymali firmowe gadżety. Wycieczka dostarczyła wielu wrażeń i cennych informacji. Było wspaniale! Dziękujemy firmie Newag oraz Panu Jakubowi Dziedzicowi, który z wielkim zaangażowaniem zajął się naszą grupą. SP STADŁA Komentarze Lokomotywa! Jest na banhowie ciynszko maszyna Rubo jak kachlok - niy limuzyna Stoji i dycho, parsko i zipie, A hajer jeszcze wongiel w nia sypie. Potym wagony podopinali I całym szwongym kaj¶ pojechali. W piyrszym siedziały se dwa Hanysy Jeden kudłaty, a drugi łysy, Prawie do siebie niy godali, Bo się do kupy jeszcze niy znali. W drugim jechała banda goroli WiyĽli ze soba krzinka jaboli I pełne kofry samych presworsztóf I kabanina pro¶ciutko z rusztu. Pili i żarli, jeszcze ¶piywali, Potym bez łokno wszyscy rzigali. W czecim Cygony, Żydy, Araby A w czwartym jechały za¶ same baby. W piontym za¶ Ruski. Ci mieli życie! Sasza łożarty siedzioł na tricie. Gwiozda mioł na czopce, stargane łachy, Krziwiył pycholem i ciepoł machy. A w szóstym za¶ były same armaty, Co je wachował jaki¶ puklaty. W siódmym dwa szranki, pufy, wertikol, Smyczy maszyna może donik±d. Jak przejyżdżali bez ¦l±skie Piekary Kaj wom to robiom kółka do kary, Maszyna sztopła! Kufry ¶leciały I każdy latoł jak pogupiały. To jaki¶ ciućmok i łajza! Ciupn±ł i ¶limtoł sygnal na glajzach. Mog i¶ć do haĽla abo do lasa, Niy pokazywać tego mamlasa! Potym mu ale do szmot nakopali, Maszyna ruszyła, cug jechoł dali. Bez pola, lasy, góry, tunele, Dar za sobom samym te duperele Aż się zagrzoły te biydne glajzy, Maszyna sztopła i koniec jazdy.